Een weg banen door een web van hersenkronkels

‘Ambigu’ start met de broers Chris en Dimi die een therapiesessie volgen in het kabinet van psychologe Lexa. De eerste kennismaking met Chris verloopt heftig. Hij lijkt helemaal over zijn toeren: Dimi zou hun vader vermoord hebben. Op aandringen van Lexa keert Chris terug naar het begin.
Via flashbacks komt het verleden van de twee broers met hun ouders en nanny in beeld, alsook de gebeurtenis die alles voorgoed heeft veranderd. Al op jonge leeftijd had Chris een passie voor schrijven. Op die fatale dag besliste hij om van fictie en non-fictie één verhaal te maken. Zijn verhalen zullen van cruciaal belang blijken in het proces dat de personages en de lezer door moeten maken.
Heel het boek door laaien de emoties hoog op. Dimi haalt het bloed onder Chris’ nagels vandaan. Er ontvouwt zich een spel van uitdagen, intimideren en tot het uiterste drijven. Dimi negeert de vragen van Lexa en lijkt enkel lijfelijk aanwezig; Chris roept en tiert en raakt emotioneel helemaal uitgeput.
Lexa observeert vooral Chris. Zij weet blijkbaar meer en wil Chris zo ver krijgen dat hij luistert naar zichzelf, dat hij ziet. Een tijdje vraag je je af waar al dat praten toe leidt; zo ook Chris. De sprongen terug in de tijd brengen beetje bij beetje verheldering en dan voelt ook Lexa het heet onder haar voeten worden: haar notities verraden dat ze betwijfelt of ze er goed aan doet door te zetten. Maar wat moet Chris zien of horen!?
De twist in aanloop naar de ontknoping is een echte mindf*ck. Hier wordt echt zo goed naartoe gewerkt! Maar nog is het niet gedaan! De auteur serveert nog een twist die je absoluut niet ziet aankomen en die mij ietwat perplex het boek deed sluiten.
Robbe Van Raemdonck schreef ‘Ambigu’ in boekvorm op basis van een toneelstuk dat hij eerder schreef en regisseerde. Heel veel aandacht gaat dan ook naar het decor, de dialogen, de houding, gebaren en mimiek van de personages.
Het dubbelzinnige in ‘Ambigu’ is de hele tijd aanwezig, alleen ZIE je het niet, HOOR je het pas op het einde. Dan pas begrijp je het verhaal van Chris, Dimi en Lexa. Geweldig goede psychologische thriller! ‘Ambigu’ is een aanrader!
4 *

Ambigu is het vierde boek van Robbe van Raemdonck en voor mij de eerste kennismaking met de auteur. Ambigu is een thriller die vooral op psychologisch vlak goed tot zijn recht komt. Was ik na het lezen van deze thriller overtuigd?

In Ambigu leren we de broers Chris en Dimitri kennen die ontzettend verschillend zijn. Toch hebben ze een gemeenschappelijk punt in het leven en dat is hun afschuwelijke herinneringen aan hun jeugd. Vooral Chris heeft hier moeite mee en gaat hiervoor naar een psycholoog. Maar wat maakt dat zijn jeugd en herinneringen aan zijn ouders en Dimitri hem zo hebben gevormd zoals hij nu is? Langzaamaan ontrafelt het verhaal zich en sluit af met een mindfuck voor de lezer. Want hetgeen de lezer denkt te weten en de puzzel heeft opgelost, komt bedrogen uit. Want Ambigu heeft een verrassing in petto.

Van Raemsdonck is voor mij zoals gezegd een onbekende auteur. Toen ik met het verhaal begon, kwam ik al snel in een leesflow. De schrijfstijl is uitnodigend en daagt de lezer uit om mee te puzzelen naar het echte verhaal. Elke keer als ik dacht op de juiste lijn te zitten wist de auteur weer een wending aan het verhaal te geven. Het eind zag ik niet aankomen en dat maakt dat ik het boek nog meer kon waarderen. De onderhuidse sfeer is continue voelbaar en dat houd de lezer nieuwsgierig.

Ambigu was voor mij een verrassend verhaal die ik zeker heb kunnen waarderen. Ik had van tevoren niet bedacht dat het boek mij zo positief zou verrassen. De titel was voor mij zeker een trigger om te lezen. Nu ik weet wat het betekent, kijk ik zeker anders naar het verhaal. Ik geef het daarom ook 4 sterren.

Opmerkelijk bijzonder boek. Uitgelezen in 1 keer! Ik lees het liefst waargebeurde verhalen. Is dit boek fictie of non fictie??? Wat is de waarheid?
Zeker een aanrader om te lezen!! Robbe Van Raemdonck ik ben fan!!👍👍

Wauw! Robbe, wat een geweldig debuut!
Het boek leest als een trein. Eerst las ik met het idee: goh een boek van een collega! Maar na 1 bladzijde zat ik helemaal in het verhaal. Weg van de wereld. Één met het boek. Je staat er naast alle andere internationale auteurs die ik graag lees.
Ik kan dit alleen maar ten zeerste aanraden!
Heel graag snel een volgend boek!

Proficiat Robbe! Je debuut is naar mijn inziens meteen een schot in de roos. Ik zat van bladzijde één in het verhaal. Het slot had ik niet zien aankomen, wat de spanning er in houdt tot op het eind. Ambigu is een vlot lezend boek dat je in één adem wil uitlezen,

Een broeierige kamer. Twee broers. Eén traumatisch verleden. En een psychologe die langzaam de grip verliest. Ambigu, het thrillerdebuut van Robbe Van Raemdonck, is allesbehalve helder en precies dát maakt het zo verdomd goed.

Chris en Dimitri zijn tegenpolen, maar hun gedeelde jeugd bindt hen op een donkere, verwrongen manier. Tijdens intense therapiesessies komen er stukjes waarheid naar boven, maar nooit het hele plaatje. Als lezer werd ik heen en weer geslingerd: wie spreekt de waarheid? Wie verdraait alles? En waarom voelde ik me zélf steeds ongemakkelijker bij elke pagina?

Wat begon als een psychologisch drama, groeide uit tot een beklemmende thriller. De dialogen zijn scherp, de sfeer is intiem en geladen, en de beklemming neemt hoofdstuk na hoofdstuk toe. Geen toeval, want dit boek is gebaseerd op Van Raemdoncks theaterstuk en dat voel je. Het is toneel op papier: indringend, minimalistisch en meeslepend.

En dan… dat einde.
Ik was geschokt. Echt. Ik dacht dat ik de puzzel bijna af had, tot alles ineens kantelde en ik besefte dat ik compleet op het verkeerde been was gezet. Het voelt als een mentale klap in je gezicht, maar dan op een goeie manier.

Voor mij was Ambigu een leeservaring die nog lang bleef nazinderen. Rauw, heftig en dubbelzinnig tot het eind. Niets is wat het lijkt en daar moet je tegen kunnen.

#ambigu #robbevanraemdonck #psychologishethriller #boekrecensie #watisdewaarheid #broersmetgeheimen #mindfuckeinde

Voor het lezen: Ik kreeg een erg leuk bericht van Robbe met de vraag of ik interesse had om zijn nieuwe thriller te lezen en te recenseren. Na het lezen van de flaptekst, was mijn nieuwsgierigheid gewekt. Het lijkt me een pakkend, intrigerend en goed verhaal. Daarbij heeft het boek ook een intrigerende cover van een silhouet van een man met daarin een bos.

Het verhaal: Chris en Dimitri zijn broers en hebben twee totaal verschillende karakters. Het zijn twee tegenpolen, die niet verder van elkaar kunnen verschillen. Toch hebben ze één gemeenschappelijk ding: afschuwelijke herinneringen over hun jeugd. Hierdoor is het verwerkingsproces dat ook bikkelhard en krijgt de psychologe die hen probeert het trauma te laten verwerken, het zwaar te verduren. Al snel blijkt er ook meer aan de hand. Wie heeft wat te verbergen? Wat als je emoties de controle overnemen?

Mijn ervaring: Wat een enorm origineel, pakkend en intrigerend verhaal. Robbe van Raemdonck heeft een hele eigen, vlotte en krachtige schrijfstijl en weet je mee te nemen in een bijzondere pakkender psychologische thriller. We volgen het verhaal van Chris, die bij de psychiater is beland vanwege zijn jeugdtrauma. Door de ogen van Chris krijgen we een beeld van zijn broer, vader en moeder, die gedurende het verhaal meer inhoud en verhaal krijgen. Hierdoor krijgen we ook langzaamaan een beter beeld van Chris en de gebeurtenissen die zich in zijn leven voordoen. Het verhaal vindt eigenlijk zo goed als alleen plaats bij de psycholoog, waarbij we in tijdsbeelden terug switchen in de tijd en de herinneringen van Chris. Er ontvouwt zich een schokkende en traumatische verhaallijn over gebeurtenissen in de jeugd van Chris. Waarbij Chris en Dimitri elkaar van dingen beschuldigen. Het is krachtig hoe je als lezer steeds meer puzzelstukjes verzamelt over wat er gaande is met Chris en zijn trauma. Toch weet Robbe van Raemdonck me alsnog met het plot en de twist die het krijgt enorm te verrassen. Hierdoor sluit je het verhaal met een heel andere kijk af als toen je aan het boek begon. Erg knap!

Ambigu is een originele, indrukwekkende en intrigerende psychologische thriller. Robbe van Raemdonck heeft een eigen, krachtige en vlotte schrijfstijl en neemt je mee in het leven van Chris die met een jeugdtrauma worstelt. Het is een erg pakkend verhaal dat een verrassende plottwist heeft. Een erg goed verhaal.

Mijn waardering: ❤️❤️❤️❤️,5

Wat een goed boek is ambigu! Het verhaal neemt je helemaal mee en het laat je niet los tot hij uit is. Wat is het jammer dat ik het toneelstuk (nog) niet gezien heb. Dit smaakt naar meer!

Ja Robbe, je bent me er eentje!!❤️❤️
Wat zou je ma fier zijn!!
Ik heb net Ambigu uitgelezen en ben weer onder de indruk! Zoals ik tijdens het toneelstuk op het randje van mijn stoel zat, zat ik nu relaxt in de zetel, maar mijn geest zat op het randje...😱 En dan die epiloog!!
Echt knap!
Het volledige, kloppende plaatje!!! Merci! Merci! Merci!!
Ik weet niet of ik het zie, maar ik weet wel dat ik het voel... Ik zou kunnen huilen en ik weet niet waarom. (Ik heb dat zelden tot nooit!) Zegt dat genoeg???
Doorgaan met schrijven aub!!

Pracht van een thriller die je gewoon MOET verder lezen, anders word je gek. En zelfs als je verder leest, word je ook gek. Gek he.

Diepe buiging voor dit debuut.